Onder het motto ‘We brengen wat leven in de brouwerij’ organiseert de Smaak van Mario een schaakmatch tegen Mario. Mario is een zeer verdienstelijk schaker en slaagde er ooit in 30 zetten stand te houden tegen ex jeugdwereldkampioen Artur Joesoepov. Daarna hebben we weinig meer gehoord van onze horeca grootmeester. De gedwongen lockdown gebruiken we om het geschonden schaakblazoen van Mario weer wat op te poetsen.
Mario neemt het op tegen een team dat bestaat uit: Robert Pierik, Gea Engbers, Alexander Schmets en Daan Fens. Zij zullen om de beurt een zet doen tegen Mario. De uitdagers mogen met wit openen. De match begint vrijdag 12 februari.
Op dit blog zal het verloop van de tweekamp worden bijgehouden. Evenals achtergronden over de spelers en andere wetenswaardigheden.
(Maar na de openingszet bleef het angstvallig stil op Sardinië. Mario bleek geen tijd te hebben om na te denken over een tegenzet. Na twee dagen volgde overgave).
1 e2-e4 (Robert Pierik)
Mario geeft op na ruim twee dagen nagedacht te hebben over een tegenzet.
Het bord van Daan
De wedstrijd wordt gespeeld op een bord dat voor deze partij beschikbaar is gesteld door Daan Fens. Hij kreeg dit bord ooit als kind cadeau van zijn vader Kees, die faam maakte als literatuurcriticus voor onder andere de Volkskrant. Met zijn vader speelde hij niet vaak, maar de partijtjes tegen zijn broer Stijn en opa kan hij zich nog goed herinneren. Zijn moeder zette dan vaak een bakje met pinda’s naast het magische bord, wetend dat haar zoon zich vreselijk ergerde wanneer opa dan op die noten knabbelde. Voor die koude oorlogvoering hoeft hij nu niet te vrezen want er wordt op verschillende locaties op het wedstrijdbord geschaakt.
Op de middelbare school schopte Daan het overigens tot lid van het schaak schoolteam van lyceum Sancta Maria in Haarlem. In zijn woonplaats Zandvoort was Daan zelfs even lid van de lokale schaakclub. Hij werd daarmee ook automatisch lid van de Koninklijke Nederlandse Schaakbond (KNSB). Dat bezorgde hem ook het ledenblad met verslagen van partijen die hij op zijn beurt naspeelde. Als speler was het voor Daan een hoogtepunt wanneer hij er af en toe een remise uit kon slepen.
Uiteindelijk was het uitgaansleven meer aan hem besteed. Maar bij elke verhuizing ging het magische schaakbord mee. Daan hoefde daarom niet lang na te denken om toe te treden tot het uitdagersteam van de Keizerskroon.
